Jaap is jarig in Quito

In Lima ‘avonds eindelijk goed grillrestaurant, vlakbij hotel. Nu eindelijk die Argentijnse biefstuk , sirlion, gegeten, die sappig en mals was en enorme afmetingen had… heerlijk!! Vroeg naar bed want…. De volgende dag reden we weg om 5.30h uit Lima met alweer politie-escorte. Het ging werkelijk fantastisch; achterelkaar doorrijden; stoplichten negerend, waren we in drie kwartier de stad uit, waar toch 9 miljoen mensen wonen. We schoten goed op, langs erg veel zandduinen. We waren om 11.30 voorbij Casma, naar de oceaan het badplaatsje Tortugas. Hier hadden we afgesproken met een collega van Magda om elkaar te ontmoeten. Maar helaas het mislukte, omdat zij haar telefoon niet bij de hand had en was er geen contact. Wel lekker gelunched bij Pedro Pablo. Weer verder, het werd steeds drukker, we moesten veel vrachtwagens inhalen. Deze dag 800km en het werd donker. Wat het lastig maakt is dat niet alle auto’s verlichting hebben. Probeer dan maar eens in te halen. Toch in Chicliayo aangekomen en dankzij Fred en Lieset op mirakuleuze wijze het hotel gevonden. Daar stonden al veel Volvo’s om het zwembad heen. Alweer heerlijk douchen, eten en slapen.
De volgende dag om 7 uur vertrokken naar Loja. Om 12.00h waren we bij de grens; standaard zijn 4 handelingen: stempel land uit; carnet uitchecken; brug over; stempel land in; carnet inchecken. Het was een complete chaos met auto’s die alle kanten op gingne. De douane wilde ook van elke Volvo een foto maken en dat was lachwekkend. Maar toch in 40 minuten erdoor. Toen Ecuador binnen. Erg mooi landschap. Veel begroeide bergen. Veel landbouw. Schone steden en mensen. Wel pittige bergweg, grote gaten in de weg, mistbanken en we gingen heen en weer tussen 1200 en 34000m. Gelukkig hebben Magda en Jaap totaal geen last van hoogteziekte. We nemen geen diamox meer in.
We slapen goed, genieten van het rijden, de steden, de landschappen. Het eten is niet bijzonder. Jaap beetje last van verkeerde viscositeit, maar dat is goed te doen. Alle mensen en auto’s zijn er nog bij; geen enkele uitval. De reisorganisatie Sapa Pana doet uitstekend werk; alles is pico bello geregeld. Het hele continent is op de hoogte; we komen op tv; alle politieagenten zwaaien en laten ons door of escorteren ons de stad in of uit. Echt geweldig. Zo ook bij het binnenrijden van Loja. Op elke hoek stond iemand met grote blauwe vlag te wijzen. Zo kwamen we op het centrale plein waar alle Volvo’s geparkeerd werden. Hel erg veel belangstelling. Toen muziek en toespraken. Wij schoven aan en kregen allerlei inheemse hapjes voorgeschoteld. Erg leuk. Bij hotel was parkeren erg lastig, de inritten waren heel erg steil! Met enorme aanloop en grote klap tegen de uitlaat haalde Daisy het.
De volgende etappe ging naar Cuenga, gelukkig maar klein afstandje wat in 4 uur te doen was. Dus rustig vertrokken en gereden. Toen moest er weer gesleuteld worden; een bus van de bovenste draagarm was er af gelopen. Niet zo best. Maar gelukkig had Piet een reserve bij zich en die erop gezet, veel andere mankementen opgelost. Daisy blijft het fantastisch doen. Hans demonteerde al zijn remschoenen en monteerde ze weer op de juiste manier. Geen ‘Kloeink’ meer.
Zondag 8 januari was het dan zo ver: Jaap jarig!! Gewekt door Magda, overladen met cadeautjes en een mooie verjaarsslinger om. Om half acht vertrokken naar Quito. Weer een hele mooie route, met veel meer activiteit in het landschap en de vele dorpjes. Vroeg in de middag bereikten we Quito, waar alweer escorte op ons wachtte. Schitterende kamer in Hotel Quito. Met balkon en naar tweekanten grote raampartijen op de zesde etage. Fantastisch.
Morgen Quito verkennen.
Huffmannen; wij missen jullie hoor!!
Embert; dank voor de goede wensen. Heb je al Google Lattitude? Werkt goed!
Renée, Peet en Omi, leuk dat jullie ons volgen; het blijft een spannend avontuur!!
De jasjes: goed idee, volgende jaar doen we Dakar met Daisy!!