Wij zijn in Peru!!!

La Paz
Amigo’s, wat een dynamische reis is het toch! ‘Never a dull moment’ komt ons de keel uit. Bij wijze van spreken. De afwisseling is enorm.
Het sterrenkijken in san Pedro ging niet door, te veel bewolking; dus lekker uit eten. De volgende dag een rustige tocht naar Arica, dat aan de kust ligt. Nog steeds door de Atacamawoestijn. Prachtige dorre vergezichten. Erg veel zandhozen. We gingen nog naar 9000 jaar oude bergtekeningen kijken; indrukwekkend. In Arica moesten we naar ander hotel, ook prima; pal aan het strand. Het eten was niet te pruimen. Toen de grote dag; de hoogte in. We werden feestelijk uitgezwaaid door de consul met muziek en dans. Toen op weg. De aanrijroute naar de grens was 200km. De laatste 30 waren wegwerkzaamheden. Dat beteken slechts een smal hobbelig gravelspoor met enorme kuilen. Sapa Pana had geregeld dat het tegemoetkomend verkeer voor ons werd tegengehouden. Dat scheelde een hoop. Opeens viel Daisy stil. We werden eruitgetrokken door Ton. Enig scherp denkwerk leverde de oplossing: benzine op!! We bleken 1 op 4 te rijden en hebben geen metertje meer. Dus verder. De grens ging soepel; toen weer stil; bleek electrisch. Bobine verwisseld en bougies vervangen en we konden weer verder.
We reden die dag naar een hoogte van 4671meter. We hebben tot nu toe nog geen last van hoogteziekte. In San Pedro zijn we al begonnen met het slikken van Diamox, dat spul werkt uitstekend. Verder cocathee drinken en geen druppel alcohol….Jawel. Toen La Paz in. Een onvoorstelbaar grote en vieze stad. Duizenden taxibusjes die alles deden dat het CBR verboden heeft. We vielen weer stil. Op de linkerrijbaan. Hans viel ook uit. Die werd gesleept door een Volvo 245. Ik stelde de ontsteking iets vroeger en Ja hoor de motor sloeg weer aan. Wel steeds op 2000 toeren houden en remmen met de handrem. Zo La Paz in. De route klopte niet en we doolden door de drukke stad. We wisten waar we waren maar alles was eenrichtingverkeer. Op helling weer stil; Daisy trok dat niet meer. Magda eruit en bewoog twee agenten om mee te duwen. Toen vaart erinhouden en auto gewoon bij hotel gezet wat eigenlijk niet kon. Bijna iedereen had problemen; het technisch team heeft de hele nacht doorgewerkt; veel nieuwe koppelingsplaten moeten vervangen.
Donderdag extreem vroeg op om de drukte te ontlopen. We reden om 6.00h weg. We konden vaart houden en met kunst en vliegwerk bereikten we de uitvalsweg, maar een keer in de fout. Toen naar de grens. We reden naar het Titicacameer; wat is dat mooi. We gingen met Fred en Lieset samen op een gammel houten bootje naar de overkant; een schitterende sensatie! Toen door naar de grens. In Copacobana werden we de stad in geleid en op het marktplein werd onze auto versierd en gezegend. De mensen dragen allemaal bonte kleren; de vrouwen vaak met bolhoed. Er is veel vee dat gehoed wordt. Er zijn veel kleine akkertjes; kortom bedrijvigheid overal. Bij de grens ging het vlot; we werden begeleid. Bij oud vrouwtje euro’s gewisseld en vlak na de grens konden we eindelijk tanken; alle reserves waren leeg!! Leuke weg langs het meer bracht ons naar alweer chique hotel vlak voor Puno. Daar uitgerust en de correspondentie bijgewerkt. Morgen naar de Uros indianen.
Daarna oud en nieuw in Cuzco. Macha Pizzu!!!
Magda en Jaap