Naar Albanie reisverslag 5

Circuitum Hadriatico 9 mei en verder
Dit wordt een terugblik op verschillende dagen. We schrijven zondag 14 mei. We zijn in Sarandë, Albanië. We logeren in een vijf sterren hotel en daar hebben we wifi. Helaas niet op de kamer!
Wel die 9e mei. Na ons eerst stevig verslapen te hebben ver;aten we Mestre en koersen verder naar het zuiden. Echter eerst doen we een charmant vissersplaatsje aan met visafslag. Het is zo’n aardig plaatsje waar de mensen je helpen en wijzen als je wat zoekend rondkijkt. Jaap en ik kopen heerlijke moten zalm en aan een kraampje wat sla en wat brood. Dat wordt onze lunch. Op een mooie plek onder een boom maken we de vis klaar. We gebruiken daarvoor 50 jaar oude campingpannetjes die we nog op zolder hadden liggen. Een nostalgisch momentje ook doordat we spartaanse klapstoeltjes bij ons hebben, die weinig ruimte innemen. Zij zijn ook op leeftijd.. De vis smaakt overigens heerlijk en de salade ook. Het weer wordt steeds mooier. We zien dat er flink wat regen is gevallen . Wij hebben geen druppel gehad. Verslapen heeft ook zijn voordelen. Daarna gaan we naar Ravenna. Er moeten prachtige mozaïeken zijn. Wel dat zijn ze ook.
Op 10 mei verlaten we de groep. We gaan een neef van Jaap opzoeken. Hans is met zijn vrouw Ans drie jaar geleden naar Italië verhuisd. Ze hebben een oud huis met schuur opgeknapt. Ze wonen in het buitengebied van Petrioli….bella di natura!! Dat klopt zeker wel. We begrijpen nu waarom ze naar Pertritoli zijn vertrokken. Het huis is ook beeldschoon. Hans en Ans zijn aanpakkers met smaak. Ik heb de indruk dat Ans een roeping heeft gemist. Ze heeft echt talent voor binnenhuisarchitectuur! ’s Middags gaan we Petritoli in. Een oud-journalist, Jean Carlos leidt ons rond geassisteerd door Theresa die voor hem vertaalt. We zien de oude drukkerij, een theatertje uit 1400 (dat nog in gebruik is), beklimmen de plaatselijke toren en bezichtigen wat panden die voor een prikkie te koop staan. ( 5000,00 voor een pand met vier verdiepingen) We drinken een wijntje in de plaatselijke bar, de burgemeester komt een handje geven. Hans en Ans zijn aardig geïntegreerd zien we. Ze spreken behoorlijk Italiaans en waar ze het niet weten worden handen en voeten op een expressieve manier gebruikt. Wij worden in de watten gelegd!!!
De volgende morgen blijven we nog even in de bergen en rijden we naar weer een prachtig plaatsje: Ascoli Peceno, het stadje met de 100 torens. Die (vierkante) toren hebben we allemaal gezien. Op het Plaza de Popolo zijn we Café Meletti uit 1906 binnengegaan en hebben heerlijke Olive ascolano gegeten, grote groene olijven, gevuld met gehakt, gepaneerd en gebakken. Mèt een glaasje witte pecorinowijn, de specialiteiten van de streek. Ans heeft die olijven overigens ook al aardig onder de knie!! Aan het eind van de middag komen we in Termoli aan en sluiten we ons aan bij de groep. We zien dat de Italiaanse kust helemaal gericht is op toerisme. Er zijn weinig ongerepte stukje natuur. Heerlijk gegeten in tentje op het strand
Op 12 mei zullen we overvaren. Je kunt via de autostrada in vrij korte tijd naar Bari rijden. Wij willen de mooie en lange route doen door het natuurpark. We gaan via Vieste. We zien nu weer flamingo’s. Deze zijn wit. In het gebied ten noorden van Bari wordt zout gewonnen en daar houden flamingo’s van. Jaap en ik nemen nog een laatste Italiaans ijsje en gaan dan naar de haven. We moeten er al om 17.00u zijn, de boot vertrekt pas om 19.30u volgens het schema. Het wordt wat later, maar om 20.00u varen we dan toch echt weg, op naar Griekenland. We hebben een hut die helaas heel gehorig blijkt te zijn. Er zijn heel veel Amerikaanse soldaten ingescheept en die praten de hele nacht door. Dat valt dus mee, maar toch wordt het een slapeloze nacht.
De 13e staan we om 03.30u op!!! Het personeel laat luid en duidelijk weten dat het tijd is, ze gooien zelfs de deur van de hut open!!! Dan Griekenland. We rijden in een groep van 10 auto’s Griekenland in. Het is een prachtig en leeg landschap. Wij hebben geen kaart gekocht van dat gebied en de tomtom laat het afweten, dus het is een beetje lastig om de route te vinden. Dat wordt in Albanië nog lastiger. Na een ouderwets grensovergang rijden wij met Henry en Marja door Albanië. Zij hebben ook geen kaart, wel een bosatlas. Natuurlijk is er ook het routeboek. Daar is veel tijd ingestopt door de samensteller. In de praktijk blijkt er nauwelijks mee te werken. Zo zijn de wegen met een nummer aangegeven, echter die nummering wordt niet/nauwelijks op de borden gezet. De tocht is prachtig. We zien paarden, koeien, geiten allemaal loslopende door de velden lopen. De schapen worden door een herder geleid. We zien zelfs een schildpadje de weg oversteken. We doen onderweg ergens een bakje koffie, picknicken in de berm en genieten van het prachtige open land Albanië. Via een pontje dat uit wat planken en een ketting bestaat en waar vier auto’s op kunnen bereiken we Sarandë. We zitten in een vijf sterren hotel, pal aan de zee gelegen, vlakbij de boulevard, met zwembad en geen goede wifi wel “sea view”
Vandaag is het 14 mei. We willen een wereldberoemde opgraving gaan zien. In Butrint is een oude stad gevonden. Albanezen zijn erg trots op deze vondsten. Ze willen graag geloven dat ze bijzondere voorouders hebben, bijzonderder dan de Grieken! De oudste resten in Btrint dateren van voor Christus. Het is inderdaad een prachtige ruïne in een mooi park gelegen op een eilandje vlakbij het pontje dat we de vorige dag hebben gebruikt. Daarna willen we nog The Blue Eye zien, een waterbron die meer dan 53 m diep gelegen is en met kracht het water omhoog stuwt. Het water is op dat punt kobaltblauw door het karstgesteente. Onderweg zien we dat heel, maar dan ook heel veel huizen en/of gebouwen niet afgemaakt zijn, er ligt veel troep tussen de huizen. Echter het landschap is prachtig en de mensen zijn buitengewoon vriendelijk. Ze proberen je te begrijpen, praten wat Engels en zo kunnen we een lunch of een drankje bestellen. Point it doet ook goed werk. Oh ja, wel kennen al twee woorden Albanees: rekening is factore en goedendag is meropochi. Vast verkeerd gespeld!