zevende reisverslag KIWI TRAIL

15 november, onze vrije dag in Queenstown. Het blijkt een goed concept: één dag rijden één dag rust. Het is een dag om bij te komen van de indrukken onderweg, om de nieuwe omgeving te verkennen of een dag om aan de auto’s te sleutelen. Dat sleutelen valt gelukkig mee. Jaap repareert even de ontsteking en vult de dempers van de auto van Jellard en Claire. Die kan weer rijden als een zonnetje. De auto van Tjeerd en Ingrid hàd problemen met de versnellingsbak, maar ‘die waren opgelost’, melden ze vrolijk. Het is fris, maar droog weer. We slenteren wat door de stad, kopen wat souvenirs en…. zijn toe aan een adrenaline shot. Dat wil zeggen Magda is toe aan een adrenaline shot. In de haven schiet een sharkboat voorbij die duikt, spartelt, uit het water springt en héél hard vaart. Dat wordt het dus. Om 16.30u stapt ze in en na zo’n 25 minuten (en een tikje bont en blauw) komt ze er uit: één en al smile. Heftig!!! De film ervan wordt met Kerst vertoond!!!
16 november: op naar Wanaka. De tocht er naar toe is slechts 108 km lang. We nemen de langste route. Zo hebben we een stop in Arrowtown, een gouddelvers stadje. De oude panden zijn opgeknapt en omgetoverd tot winkeltjes. Busladingen Aziaten hebben Arrowtown ook ontdekt. We rijden verder, richting Cromwell. We hebben een stop bij Wild Earth Wines, waar ook sporen van gouddelvers zijn. Jaap koopt voor de weeromstuit een buisje met goud. Èn we ontmoeten een Nederlander uit Doetinchem die zich sinds een half jaar heeft gesetteld in Nieuw-Zeeland. Elbert Jolink houdt zich bezig met wijnproeverijen e.d. Verschillende Kiwigangers laten zich de wijn goed smaken. Onderwijl krijgen we berichten dat de auto van Tjeerd en Ingrid het heeft opgegeven. Wij koersen af op Cromwell waar een vliegtuigmuseum mèt klassieke auto’s is. Jaap is toe aan een adrenalinestoot: hij wil met een klassieke dubbeldekker de lucht in. Helaas is het weer niet goed genoeg. Voor 17 november zijn de weersverwachtingen niet al te best dus op onze rijdag, de 18e november dus, zou hij eventueel een vliegtochtje kunnen maken…. Of dat lukt!!??? Tegen 17.00u komen we in Wanada aan. Ons onderkomen blijkt een riant appartement te zijn met een kamer van 10m lang, 5 m breed en 4 m hoog, met groot balkon, royale badkamer, waskamer met wasmachine e.d., een slaapkamer, garage èn….. een geweldig uitzicht op de bergen. De kiwigroep dineert bij de plaatselijke golfclub. In ons enthousiasme besluiten we er naar toe te lopen. De wandeling is slechts 2.5km, bergje op en bergje af. De heenweg gaat prima, terug is het aardedonker en lijkt de wandeling 3 keer zo lang, wat toch ongebruikelijk is voor een terugweg.
Tjeerd en Ingrid zijn achtergebleven. Hun vrolijke ‘de auto is prima’ blijkt te optimistisch. De versnellingsbak zit helemaal vast. Gelukkig heeft ons Volvo contact in Nieuw Zeeland, Rob de Borst, toevallig nog een versnellingsbak op de plank liggen en deze wordt verstuurd. Door de aardbeving zijn de hotelkamers schaars en in korte tijd veel duurder geworden, evenals de huurauto’s. Het is een geregel en ook een gedoe, maar alles kan worden opgelost. Het kost een paar centen…! Wordt vervolgd.